Wiele budynków zabytkowych jest pozbawionych izolacji poziomej i pionowej lub posiada ją w tak zniszczonym stanie, że przestaje ona przeciwstawiać się penetracji wilgoci, zwłaszcza podciąganej w górę murów. Zwykłe dla skutecznego zabezpieczenia konstrukcji murowanych zachodzi potrzeba wykonania izolacji poziomej ścian, a w budynkach podpiwniczonych również izolacji pionowej, zwłaszcza gdy mury narażone są na działanie wód zaskórnych lub gruntowych.

Założenie izolacji poziomej wiąże się z koniecznością uprzedniego wycięcia lub przecięcia muru celem utworzenia poziomej szczeliny, którą z kolei wypełnia się warstwą izolacji przeciwwilgociowej wykonanej z materiałów o odpowiedniej trwałości, odporności i wytrzymałości.

Przy dobrym dostąpię i szerokich szczelinach poziomych jako izolację stosuje się papę bitumiczną, przy trudnych warunkach i bardzo wąskich szczelinach mogą być używane blachy lub folie miedziowe i cynkowe.

Wycinanie ręczne murów, dla utworzenia szczeliny, jest sposobem prostym, aczkolwiek bardzo pracochłonnym i w niektórych przypadkach nie dającym się zalecić bądź to z uwagi na dynamiczny charakter oddziaływań, bądź też ze względu na bezpieczeństwo robót. Cieńsze mury ceglane, których spoiny wypełnione są zaprawą wapienną, dają się łatwo przeciąć zwykłą piłą ręczną. Przy murach grubych niezależnie od rodzaju strukturalnego ukształtowania bardziej celowy jest sposób utworzenia szczeliny przez przecięcie muru za pomocą odpowiednio skonstruowanych pił poruszanych silnikiem spalinowym, sprężonym powietrzem lub energią elektryczną. Narzędzia te nie w każdych warunkach są dostępne, a ich zastosowanie nie zawsze jest możliwe z uwagi na trudne warunki pracy, które głównie zależą od usytuowania ścian w budynku i poziomu ich przecinania. Należy tu zaznaczyć, że bez względu na zastosowany sposób wykonanie szczeliny dla założenia izolacji odbywa się kolejnymi odcinkami muru, przy największym zachowaniu ostrożności i zabezpieczeniu stateczności układu — wycięcie sąsiedniego odcinka muru może nastąpić dopiero po zamurowaniu otworu uprzednio wykonanego i uzyskaniu przez nowy mur odpowiedniej wytrzymałości.