W stropodachach wentylowanych wodoszczelne pokrycie, odpowiedzialne za ochronę przed -opadami atmosferycznymi oddzielone jest od izolacji cieplnej wentylowaną szczeliną powietrzną. Konstrukcja taka całkowicie eliminuje problemy związane z niekontrolowanym przepływem wilgoci od strony ogrzewanego wnętrza. Ciepłe wilgotne powietrze, które z wnętrza domu przedostaje się przez izolację cieplną do przestrzeni dachowej, jest z niej łatwo usuwane na zewnątrz przez otwory wentylacyjne. Jeśli nawet nastąpi wykroplenie pary wodnej na spodzie konstrukcji podtrzymującej wodoszczelne pokrycie i – skapując – zawilgoci izolację cieplną, to wystarczy kilka cieplejszych dni, aby dzięki odpowiedniej wentylacji wilgoć ta odparowała.

Wentylowana przestrzeń powietrzna może mieć różną wysokość – odróżnia to od siebie stropodachy kanalikowe, szczelinowe, dwudzielne i dwu-dzielne-przełazowe.

Ruch powietrza w szczelinie wentylowanej wywołuje różnica temperatur i działanie wiatru. Różnica temperatur powietrza w szczelinie i powietrza zewnętrznego wywołuje ruch konwekcyjny powietrza. Jeśli jednak wysokość szczeliny jest mała lub przepływ powietrza jest utrudniony przez elementy konstrukcji stropodachu, to wymuszenie termiczne nie spowoduje wystarczającej dla usunięcia pary wodnej wymiany wentylacyjnej. Konieczne staje się wymuszenie ruchu powietrza przez działanie wiatru. Aby niezależnie od kierunku wiatru zawsze występowała różnica ciśnień wywołana parciem wiatru na budynek – otwory wentylacyjne umieszcza się na wszystkich ściankach stropodachu. Jest to tzw. wieloosiowe wentylowanie stropodachu. Wymiana powietrza w szczelinie stropodachu będzie zachodziła nie tylko wzdłuż np. belek konstrukcyjnych lub w sąsiedztwie otworów.