Narzędzia zduńskie: a) węgielnica zduńska, b) nóż do obcinania kafli, c) młotek zduński mały, d) młotek zduński duży, e) punktak (dornik), f) kamień szlifierski, g) wzorzec, h) poziomica zduńska, i) prawidło — liniał, j) blaszka aluminiowa, k) szczypce kaflarskie, l) przecinak.

Zdun do swej codziennej pracy używa następujących narzędzi: węgielnicę zduńską, zwaną również kątownikiem do oznaczania w blacie kafla kątów prostych i wyrównania ich (rys.a), nóż do obcinania kafli (rys.b), młotek zduński mały do pobijania noża i punktaka (rys.b), młotek zduński duży (rys.d) do odbijania ze spodu brzegów krawędzi kafla w celu zmniejszenia ich grubości, (dla ułatwienia obcinania), punktak lub dornik, tj. dłutko zduńskie, do punktowania na kaflu linii cięcia (rys. e), kamień szlifierski do szlifowania obciętych krawędzi kafli (należy używać kamień mniejszy i nie grubszy niż 2 cm, gdyż większe są męczące w pracy — rys. f), wzorzec (miara suwakowa) do sprawdzenia jednakowej miary używanych kafli (rys.g), poziomicę zduńską służącą do sprawdzania w czasie wykonania pieca poziomu i pionu ściany (rys. h). Najpraktyczniejsze są poziomice metalowe; prawidło-liniał do sprawdzania za pomocą poziomicy równości ścian w pionie i poziomie (rys. i). Wskazane jest posiadanie liniału krótszego i dłuższego. Przy ograniczeniu się do jednego liniału nie powinien być on krótszy niż 1,10 m. W celu zabezpieczenia przed wypaczeniem drewna wskazane jest zaciągnąć liniał prawidłowo gorącym pokostem; blaszka aluminiowa do wyznaczenia na kaflu linii do wycięcia lub obcięcia i rozszycia spoin w piecu z kafli gładkich ciętych (rys. j), szczypce kaflarskie do odrywania kawałków przeciętych w kaflu lub w płycie szamotowej (rys. k), przecinak do wycinania bruzd w murze (rys. e).