Kafle ze względu na ukształtowanie lica dzielą się na dwa rodzaje:
a) na kafle płaskie z całkowicie płaską powierzchnią licową,
b) na kafle fazowane tj. mające przycięte ukośnie krawędzie.
Wśród kafli płaskich, w zależności od przeznaczenia występują kafle środkowe i narożne. Poza tym środkowe wieńcowe, lub stopkowe, narożne wieńcowe lub stopkowe, podstawy skrzynkowe tzw. cokoły i rozety, czyli korki.
Kafle fazowane: a) środkowy, b) narożny.
Wśród kafli fazowanych mamy kafle środkowe i kafle narożne.
W zależności od wad występujących w kaflach dzielimy je, zgodnie z wymienioną wyżej normą, na 3 gatunki. Kafle gatunku I powinny mieć krawędzie równoległe i tworzące między sobą kąt prosty. Powierzchnia licowa powinna być równa, a szkliwo gładko nałożone i o jednolitym zabarwieniu. Wklęsłości lub wypukłości w powierzchni licowej nie powinny być większe niż 1 mm dla kafli ze szkliwem białym i 1,5 mm — dla kafli ze szkliwem barwnym.
Kafle nie powinny mieć pęknięć lub braków w czerepie, co poznajemy po czystym dźwięku przy ostukiwaniu kafli młotkiem. Szkliwo kryjące nie powinno mieć rys włoskowatych, czyli tzw. ceku.
Badanie szkliwa „na cek” przeprowadza się w ten sposób, że kafle umieszcza się w naczyniu z wodą na 24 godziny, a po wyjęciu kafla szkliwo pokrywą się czarną farbą lub atramentem w celu uwidocznienia rys włoskowatych.
Poza badaniem „na cek” kafle należy obejrzeć i sprawdzić ich stan zewnętrzny; prawidłowość kształtów, równoległość krawędzi i gładkość powierzchni.
Szczegółowe badania laboratoryjne wykonuje się w przypadku podejrzenia co do złej jakości dostarczonej partii kafli. Próby przeprowadza się wówczas zgodnie z PN-58/B-12041.
Wymagania dla kafli II i III gatunku podane są również we wspomnianej normie.
Kafle zamawia się i dostarcza na budowę zwykle w kompletach piecowych, przy czym pewna liczba kafli tzw. zapiecowych (umieszczanych od strony ściany) może być II lub III gatunku. Lepiej jest jednak nabywać kafle pojedynczo, podając zgodniei z obliczeniem ilość kafli środkowych i narożnikowych.