Grzejniki płytowe (płaskie)

Pierwsze grzejniki płytowe pojawiły się w 20. latach XX wieku i były to grzejniki stalowe. Rozwój automatyzacji produkcji, a przede wszystkim techniki spawalniczej, w połowic ubiegłego wieku spowodował skokowy wzrost ich produkcji. Obecnie ich udział przekracza 90% całej ilości stosowanych typów grzejników. Dzięki małej głębokości oraz stosunkowo dużej powierzchni wymiany ciepła (gładkiej lub profilowanej) stanowią lekką konstrukcję o małej pojemności wodnej, dobrze pracującą przy niskich parametrach układów grzewczych. Pokrywane są powłokami lakierniczymi o wysokiej jakości. Satysfakcjonują pod względem estetyczno-dekoracyjnym. Grzejniki płytowe, w rozwiązaniach podobnych do grzejników rurowych, wykonywane są z blachy stalowej o grubości 2-4 mm, przy czym grubość całej płyty wynosi około 25 mm. Mogą występować rozwiązania jedno- lub kilkurzędowe (patrz schematy na rysunku).

Schematy połączeń poziomych grzejników płytowych jedno-, dwu- i trójczłonowych

Istnieje również możliwość montowania dowolnej liczby płyt w pionie. Przednia powierzchnia tych grzejników oddaje ciepło drogą promieniowania i konwekcji, a strona tylna — głównie na zasadzie konwekcji. Grzejniki takie stosowane są w kraju od lat 70. XX wieku. Wydajność cieplna grzejników (o powierzchniach gładkich i profilowanych) jest z reguły proporcjonalna do ich wysokości. W przypadku umieszczania tych grzejników jeden nad drugim moc cieplna jest zbliżona do pojedynczego grzejnika o łącznej wysokości.