W zamkniętych instalacjach wodnych, z temperaturą niższą od +110°C stosowane mogą być grzejniki członowe wykonane z aluminium, które charakteryzują się estetycznymi kształtami, są lekkie i posiadają małą pojemność wodną. Jeśli brak jest zanieczyszczeń wewnętrznych, wówczas cechuje te grzejniki bardzo dobra przewodność cieplna sprzyjająca dobrej współpracy z instalacjami wyposażonymi w układy automatyczne i zawory termostatyczne. Powierzchnie zewnętrzne omawianych grzejników są lakierowane lub anodowane. Ich koszt (dwukrotnie większy niż dla grzejników stalowych) powoduje, że stosuje się je rzadko.

Do charakterystycznych w tej grupie grzejników należą rozwiązania typu Kalor. Przeznaczone są do instalacji ogrzewania wodnego o temperaturze do +110°C oraz ciśnieniu do 0,6 MPa i w układach parowych o nadciśnieniu do 0,07 MPa. Po zamontowaniu członów grzejniki te tworzą płaszczyznę w kształcie płyty. W typoszeregu występują odmiany Kalor, Kalor 3 i Termo, których dane zestawiono w tabeli.

W tabeli poniżej zestawiono wybrane dane dla grzejników aluminiowych typu PKA i DKA. Aby nie dopuścić do wystąpienia korozji w miejscach połączeń grzejników z typową armaturą mosiężną, powinna być zamontowana przekładka z materiału o właściwościach dielektrycznych (np. z teflonu). Gdy zastosowana jest obudowa grzejników, wówczas uwagę należy zwrócić na jej konstrukcję. Musi być zaopatrzona w dużą liczbę otworów i łatwa do zdejmowania oraz czyszczenia.

Charakterystyczne dane konstrukcyjne i techniczne grzejników aluminiowych PKA i BKA.