Grzejniki członowe

Największą grupę rozwiązań stosowanych w instalacjach centralnego ogrzewania stanowią grzejniki członowe. Składają się z identycznych członów (nazywanych również ogniwami) tworzących pożądane powierzchnie grzejne. Należą do grupy grzejników typu konwekcyjnego, tzn. grzejników, dla których udział ciepła emitowanego drogą konwekcji stanowi ponad połowę całkowitej emisji. Stosunek ciepła oddawanego drogą konwekcji i promieniowania jest jednak różny w zależności od konstrukcji członów. Człony mogą być wykonane z żeliwa, stali, aluminium, a nawet z materiałów ceramicznych lub tworzyw sztucznych. Grzejniki z materiałów ceramicznych są kruche i drogie i jak dotychczas nie znalazły szerszego zastosowania. Podobne uwagi dotyczą grzejników aluminiowych. Niewielkie zastosowanie grzejników aluminiowych wynika z wysokich cen, a także z dużego niebezpieczeństwa korozji, gdy niekorzystny jest skład chemiczny wody grzejnej.

Przykładem aluminiowych grzejników członowych jest rozwiązanie przedstawione na rysunku. Dane techniczne zebrano w tabeli.

Parametry techniczne pojedynczego członu grzejnika aluminiowego (typu Silumin)

Grzejniki te posiadają cztery wloty powietrza w formie kierownic, zapewniających wypływ ogrzanego powietrza w stronę pomieszczenia.

Najczęściej stosowane są grzejniki wykonane z żeliwa, stali lub innych metali. Grzejniki żeliwne dzięki dużej odporności na korozję mogą być eksploatowane nawet ponad 100 lat. Stanowi to ich niewątpliwą zaletę w porównaniu do grzejników stalowych. Ponadto są odporne na uszkodzenia mechaniczne oraz na zmiany ciśnienia. Posiadają jednakże dużą pojemność wodną, a więc dużą bezwładność cieplną. Ich duży ciężar powoduje, że zastępuje się je również członowymi grzejnikami stalowymi, które są tańsze i dają możliwość usuwania awarii drogą spawania. Połączenie poszczególnych członów grzejników żeliwnych następuje za pomocą tzw. dwuzłączek (z prawym i lewym gwintem), a do uszczelnienia stosuje się uszczelki z klingerytu lub innych nowszych materiałów. W celu usztywnienia wkłada się do ich wnętrza przewód stabilizujący, nazywany ściągiem. Z uwagi na wymagania komfortu cieplnego i cyrkulacji powietrza w pomieszczeniach ogrzewanych grzejniki umieszcza się zwykle pod oknami.

Wymiary i warunki montażu grzejników członowych. Oznaczenia: a- 40 mm (grzejniki żeliwne) lub 50 mm (stalowe), b – 31 mm (grzejniki żeliwne) lub 20 mm (stalowe), c – 60 mm (grzejniki żeliwne) lub 50 mm (stalowe), d – minimum 65 mm, e – minimum 70 mm, f- minimum 40 mm, g – głębokość zabudowy, H – wysokość zabudowy, h – odległość pomiędzy osiami króćców, 1 – płyta izolacyjna (tzw. ekran zagrzejnikowy – np. materiał izolacyjny pokryty folią aluminiową)