Sprzęt do prania.

Sprzęt do prania w warunkach domowych oferowany przez handel, to: pralki wirnikowe, bębnowe (automatyczne), pralko-suszarki, suszarki oraz wirówki do bielizny.

Wirówki służą do odsączania wody z tkanin w ostatnim etapie prania. Mokrą bieliznę umieszcza się w bębnie i poddaje szybkim ruchom obrotowym, które powodują odwirowanie dużych ilości wody. Proces ten przyspiesza znacznie suszenie.

Pralki wirnikowe na dnie zbiornika mają zainstalowany wirnik, który wprawia w ruch obrotowy zabrudzoną bieliznę oraz wodę ze środkami piorącymi. Na skutek ruchu i działania detergentów cząsteczki brudu są usuwane z włókien tkaniny i wypłukiwane wraz z wodą na zewnątrz. Urządzenia te nie są wyposażone w grzałki do ogrzewania wody, ani nie mają możliwości odwirowywania wody. Podczas prania w pralkach wirnikowych tkaniny są narażone na znaczne tarcie, przez co mogą ulegać częściowemu zniszczeniu.

Ruch obrotowy bielizny w wodzie może być również wywołany przez mieszadła elektromagnetyczne.

Najpraktyczniejsze i najchętniej nabywane są pralki bębnowe, zwane automatycznymi. Podczas prania bęben porusza się wraz z tkaninami wewnątrz urządzenia. Wybór pożądanej opcji prania następuje przez odpowiednie ustawienie programatora. Takie rozwiązania konstrukcyjne niwelują ujemny wpływ tarcia i chronią tkaniny przed uszkodzeniem. Pranie polega na wprawieniu bielizny w ruch obrotowy w kąpieli piorącej. Odwirowanie wody następuje przez zwiększenie liczby obrotów bębna i odprowadzenie jej na zewnątrz za pomocą gumowego węża. Pralka automatyczna to jedno z najbardziej skomplikowanych urządzeń, używanych w gospodarstwie domowym. Składa się m.in. z (na przykładzie pralki automatycznej „Gracja” firmy „Polar”):

• obudowy wykonanej z blachy stalowej nierdzewnej pokrytej cienką warstwą lakieru piecowego, który chroni przed korozją i nadaje odpowiednio estetyczny wygląd;

• zbiornika elastycznie zawieszonego wewnątrz obudowy, co powoduje tłumienie jego drgań w czasie ruchu bębna;

• ażurowego bębna wewnątrz zbiornika z nierdzewnej stali, do którego wkłada się zabrudzoną bieliznę;

• silnika elektrycznego, który z innymi elementami stanowi napęd bębna pralki;

• hydrostatu, tj. urządzenia elektromechanicznego kontrolującego poziom kąpieli piorącej;

• programatora, tj. urządzenia elektromechanicznego sterującego procesem prania;

• grzałki do podgrzewania wody;

• termostatu, tj. automatu sterującego temperaturą prania.

Niektóre typy pralek automatycznych mogą być przystosowane do używania wody zimnej lub ciepłej z sieci wodociągowej. Pobieranie ciepłej wody do prania pozwala na zmniejszenie zużycia energii elektrycznej o ok. 15%, w zależności od rodzaju programu.

Charakteryzując sprzęt do prania (pralki) należy podać podstawowe cechy użytkowe, do których należą:

— wymiary: wysokość (np. 85, 65 cm), szerokość (np. 60, 43, 40 cm), głębokość (np. 65, 60, 59, 34 cm);

— masa (np. 80, 77, 64, 61 kg);

— liczba obrotów podczas wirowania (500-1500 obr/min);

— ładunek tkanin do prania (np. 4-5 kg);

— liczba podstawowych programów prania (np. 16, 18, 20, 22);

— zużycie energii (np. 1,9-2,25 kWh);

— zużycie wody (np. 80 -100 l).

Należy zwrócić uwagę, aby bęben pralki był gładki, bez ostrych krawędzi, obudowa bębna zaś szczelna, by chronić przed zalaniem pozostałe elementy. Wszystkie urządzenia do prania w czasie eksploatacji muszą być całkowicie bezpieczne dla użytkownika. Potwierdzeniem tego faktu, jak również wysokiego poziomu jakości, jest znak towarowy „B”, umieszczany przez producenta na obudowie wyrobów. Oprócz niego powinny znajdować się obowiązkowo inne znaki towarowe, zgodnie z PN-88/E-08230/01 (od 1994 r. objęta klauzulą obligatoryjności):

— nazwa handlowa wyrobu, np. „Dafne”,

— znak firmowy, np. „Polar”,

— numer fabryczny pralki,

— rok produkcji,

— typ pralki,

— wielkości znamionowane (zamieszczane na tabliczce znamionowej na tylnej ścianie produktu),

— znak atestu energetycznego.

Znaki informacyjne często są przedstawiane w formie rysunkowej.

Według sposobu usytuowania otworu wsadowego pralki bębnowe dzieli się na:

— pralki z otworem wsadowym z przodu,

— pralki z otworem wsadowym z góry.

Pralki i inne urządzenia pralnicze przechowuje się w pomieszczeniach suchych, z dala od materiałów chemicznych i źródeł ciepła, w temperaturze otoczenia minimum 5°C i wilgotności względnej maksimum 70%. W czasie transportu należy chronić sprzęt przede wszystkim przed uszkodzeniami mechanicznymi, tj. obiciem, zadrapaniem lakieru lub wgnieceniem. Zalecane jest stosowanie blokad, wsporników, które chronią poszczególne elementy urządzeń, a szczególnie części ruchome. Pralka powinna być opakowana w opakowanie jednostkowe, stanowiące jednocześnie opakowanie transportowe.

Przy sprzedaży urządzeń do prania sprzedawca obowiązkowo musi dołączyć kartę gwarancyjną i instrukcję obsługi.