Dachy kryte blachą narażone są na niekorzystne zjawiska polegające na osiadaniu wilgoci na spodniej płaszczyźnie blach, skraplaniu pary wodnej, spływaniu jej po blasze do linii łat, a nawet odrywaniu się kropli. Skala ich zależy od stopnia wilgotności względnej pomieszczeń, rodzaju ocieplenia poddasza, skuteczności wentylowania dolnej płaszczyzny blachy. Ze względu na oddziaływanie tych zjawisk na dachach przewidzianych do krycia blachą fałdową wskazane jest stosowanie krycia podwójnego.

Dolna płaszczyzna odwodnienia dachu, nazywana również wiatroizolacją, może być wykonana z jednej warstwy papy izolacyjnej, nie klejonej na zakładach lub z folii wiatroizolacyjnej, zwanej folią wstępnego krycia, układanej na deskowaniu pełnym. Blachę należy opierać i mocować na łatach drewnianych przybijanych do kontrłat.

Łaty ze względu na dużą sztywność blach na zginanie (np. profil T-55) można rozmieszczać w dużym rozstawie przekraczającym 200 cm. Dla blach o niskiej fałdzie (np. profil T-18) maksymalny rozstaw lat wynosi około 100 do 120 cm.

Dachy kryte blachami fałdowymi wymagają starannego wykonania obróbek blacharskich na krawędziach połaci dachowych. Jeżeli fałdy blachy są wysokie, to konieczne jest umocowanie pod blachą pasa okapowego wyprowadzonego nad rynnę. Od strony kalenicy końce blachy fałdowej w bruździe powinny być przed montażem podgięte jak najwyżej do góry i przykryte dwuczęściową blachą kalenicową. Należy ją przykryć nakrywą zapewniającą właściwe przewietrzanie przestrzeni pod blachą. Blacha kalenicowa powinna zachodzić na arkusze blach fałdowych przynajmniej na długości 300 mm, po nacięciu trzeba ją zagiąć w bruzdy
i uszczelnić. Obróbka bocznych ścianek deski na krawędzi połaci dachu powinna być wykonana z blachy ułożonej na wierzchu blach fałdowych i zachodzącej na grzbiety dwóch fałd. Należy ją zakończyć zębem okapowym.

 Rozwiązanie okapu dla dachu o pokryciu blachą trapezową: 1 – blacha fałdowa pokrycia dachu, 2 – wkładki z twardej pianki poliuretanowej , 3 – uszczelka z miękkiego poliuretanu, 4  – blacha pasa nadrynnowego, 5 – rynna, 6 – osiatkowany wlot do szczeliny powietrznej, 7 – hak rynnowy wpuszczony w deskę okapową, 8 – zaimpregnowana powierzchnia czołowa kontrłaty, 9 – obróbka blacharska deski czołowej, 10 – deska czołowa, 11 – krokiew, 12 – wiatroizolacja 2 x papa, 13 – szczelina wentylowana pod pokryciem, 14 – deska okapowa, 15 – blacha usztywniająca pas nadrynnowy.

Obróbka blacharska od strony kalenicy: 1, 2 – jak na rys. powyżej, 3 – lata pod blachę fałdową, 4 – obróbka kalenicy z nakrywą.

Obróbka blacharska krawędzi bocznych (szczytowych) połaci dachu: 1 – blacha fałdowa pokrycia, 2 – stalowa wkładka dystansowa, 3 – łata pod blachę fałdową, 4 – kontrlata, 5 – wiatroizolacja, 6 – wkręt z podkładką, 7 – blachowkręt, 8 – deska wiatrowa krawędzi dachu, 9 – ząb okapowy, 10 – obróbka blacharska deski wiatrowej.

Największą trudność sprawia wykonawcom właściwe obrobienie koszy, kominów i włazów dachowych przede wszystkim w dachach o małym spadku połaci. W koszach usytuowanych z reguły pod pewnym kątem do fałd blachy wykonuje się takie same obróbki blacharskie jak w dachach krytych dachówką. Przy szerszych kominach usytuowanych prostopadle do spadku połaci należy od strony spływu wody wykonać, kryte obustronnie blachą, wysokie kozubki odbojowe z obróbką z blachy płaskiej w7 linii kalenicy kozubka. Z dachu krytego blachą łatwo zsuwa się śnieg, co może powodować odgięcie haków’ rynnowych. Dlatego też na wierzchu fałd w pobliżu linii okapu warto umocować barierę śniegową wykonaną z blachy w kształcie odwróconej litery V. Właściwie wykonane pokrycia z blachy fałdowej powlekanej wymagają niewielkich nakładów w okresie eksploatacji i stąd są chętnie stosowane przez wielu inwestorów.